به نقل از «ایسنا»

اشعار شهریار سرشار از احساس، عاطفه، معنویت و دیانت است

تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۱۳۸۱۱۵

ایسنا/آذربایجان شرقی رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با اشاره به اینکه اشعار شهریار سرشار از احساس، عاطفه، معنویت و دیانت است، متذکر شد: اشعار هیچ‌ شاعر معاصری مانند شهریار نتوانسته است در میان مردم نفوذ کند و اکنون مردم در سراسر ایران شعرهای او را در حافظه دارند.

غلامعلی حداد عادل جمعه شب در همایش ملی روز شعر و ادب فارسی و بزرگداشت استاد شهریار که در مقبره الشعرای تبریز برگزار شد، اظهار کرد: من سخنانم را با این سه بیت مولانا آغاز می‌کنم: « ساربانا بار بگشا زاشتران/ شهر تبریز است و کوی گلستان - فر فردوسیست این پالیز را / شعشعهٔ عرشیست این تبریز را- هر زمانی نور روح‌انگیز جان / از فراز عرش بر تبریزیان» ؛ اگر بخواهیم درباره تبریز  سخن بگوییم باید هفته‌ها و ماه‌ها از این شهر بزرگ تاریخی یاد کنیم چرا که در هر برهه از تاریخ پر حادثه‌ی ایران، نام تبریز می درخشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: از دوران صفویه، جنگ ایران و روس در دوره‌ی قاجار، دوران مشروطیت و همچنین در انقلاب اسلامی، ثقه الاسلام ها، ستارخان ها، باقرخان ها، امام جمعه های شهید و سرداران بزرگ جنگ همچون ستاره‌ درخشیده اند. 

وی با بیان اینکه تبریز شهر علم، هنر، صنعت و تجارت بوده است، افزود: در طول تاریخ بزرگان زیادی از همه جای ایران خود را به این دیار رسانده اند و این مقبره الشعرا گنجینه‌ای از بزرگان همه‌ی ایران زمین است که جاذبه تبریز آنها را به اینجا می‌کشانده است.

حدادعادل در تشریح نام کسانی که در مقبره‌الشعرا مدفون شده اند، گفت: اسدی طوسی، قطران تبریزی، مجیرالدین بیلقانی، خاقانی شروانی، ظهیرالدین فاریابی، ذوالفقار شروانی، همام تبریزی، مغربی تبریزی، مانی شیرازی، لسانی شیرازی، شکیبی تبریزی، لسانی شیرازی، شهریار و ... بزرگانی هستند که در این محل دفن شده اند.

وی اضافه کرد: گمان نمی‌کنم در هیچ شهری مقبره الشعرایی به قدمت و غنای این مکان وجود داشته باشد چرا که این خاک گوهرهایی را در خود نهان کرده است ‌که سند اصالت و عظمت آذربایجان محسوب می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: در شهری به عظمت تبریز شاعری چون شهریار متولد می‌شود که متعلق به ایران و افتخار آذربایجان و تبریز است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی تاکید کرد: شهریار با شعر کهن انس داشت و بر تاریح ادب فارسی و شعر معاصر مسلط و آشنا بود  و نه تنها دل در گروی سعدی و حافظ داشت، بلکه با ملک الشعرای بهار و نیما نیز انس داشت.

وی ادامه داد: شهریار از حوادث مهم دوران خود غافل نبود و رد پای همه حوادث در دیوان او دیده می‌شود و شهریار هرگز از ملامت کنندگان خود نهراسید و انقلاب اسلامی را برای خود یک بشارت می‌دانست.

حدادعادل اضافه کرد: شهریار زمانی شعر ترکی می‌سرود که نوشتن شعر و چاپ کردن کتاب ترکی جرم محسوب می‌شد اما او به وسیله‌ی شعر «حیدربابا» جان تازه ای به شعر ترکی داد و بخاطر این دلایل، شورای عالی انقلاب فرهنگی روز بزرگداشت شهریار را روز شعر و ادب فارسی نامید و همه‌ی ما شهریار را نمونه‌ی کامل یک آذربایجانی و تبریزی تمام عیار و یک ایرانی غیرتمند می‌دانیم. 

وی یادآور شد: شهریار به همان اندازه که به زبان مادری علاقه داشت، دلبسته‌ی زبان فارسی نیز بود و اگر کسی بخواهد سیاست ایران درباره زبان فارسی و ترکی را بداند، ما می‌گوئیم شهریار الگوی ما است که به زبان فارسی و ترکی شعر گفته است و اصلا سیاست نظام نیز همین است که زبان ترکی بعنوان زبان آذربایجان و زبان فارسی بعنوان زبان رسمی و ملی محترم شمرده شود و اصلا دوگانه‌ای بنام ترکی- فارسی نداریم چرا که زبان ترکی و سایر زبان‌های غیر فارسی سرمایه‌های فرهنگی ایران هستند.

وی در پایان گفت: زبان فارسی در طول تاریخ پیوند همه‌ی ایرانیان و مایه افتخار همه‌ی ایرانیان در جهان است و ما خوشحال هستیم که نام شهریار را بعنوان یک تبریزی بزرگ و ایرانی عزیز گرامی می‌داریم.

به گزارش ایسنا، در این مراسم تنی چند از شعرای تبریزی اشعاری را سرودند و همچنین به تعدادی از هنرمندان تبریزی درجات ۱ و ۲ هنری اعطا شد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری شهريار استاد شهریار روز شعر و ادب فارسی تبريز مقبره الشعرا ادب فارسی زبان فارسی ی ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۱۳۸۱۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (12 اردیبهشت)

حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف عقل می‌زنم این کار کی کنم

مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بربط و آواز نی کنم

از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم

کی بود در زمانه وفا جام می بیار
تا من حکایت جم و کاووس کی کنم

از نامه سیاه نترسم که روز حشر
با فیض لطف او صد از این نامه طی کنم

کو پیک صبح تا گله‌های شب فراق
با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم

این جان عاریت که به حافظ سپرد دوست
روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم

تفسیر :

تحول فکری عمیقی در شما رخ داده و دوران جدیدی از زندگی تان آغاز شده است. بلوغ فکری و عقلی باعث شده یک گام جلوتر گذاشته و درهای تازه ای به روی شما گشوده شود.

از مشاهده دورویی و فریبکاری اطرافیان دچار رنجش می شوید، به زودی خداوند به شما نگاه کرده و خبر مسرت بخشی دریافت خواهید کرد. با ایمان به خدا و عبادت توشه آخرت را پر کنید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (11 اردیبهشت)